Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Klootzak, van wie ik zoveel hou
van een vrouw die alles voor hem opgaf
Een leeg blad met de mogelijkheid mijn verhaal te doen, zonder dat er iemand is om er tussen te komen.
Ik kwam hem ongeveer 6 jaar geleden tegen, een collega die de gang inliep en waarvan ik meteen dacht: dit is hem.
Zijn silhouet, zijn stem, ik was eigenlijk meteen verliefd. Ik 30 jaar niet gelukkig getrouwd. Tijdens dit huwelijk had ik meerdere verhoudingen gehad, eigenlijk altijd voortkomend uit heftige verliefdheid. Deze keer leek het niet anders, maar ik kreeg geen poot bij hem aan de grond. Hij was altijd aardig, flirterig, maar iedere keer moest ik toegeven dat het niet zou gaan lukken.
5 jaar na onze kennismaking ging ik een poosje naar het buitenland en begon met hem te mailen. Al gauw kreeg deze correspondentie een erotische lading.
Ik ben bang dat ik ermee begon, maar het werd grif beantwoord en voordat ik terug was in nederland was het duidelijk dat wij na mijn terugkeer op geheel andere wijze met elkaar zouden omgaan, dan voor mijn vertrek....
Schuldgevoel
Eerlijk gezegd had ik toen nog het idee dat het een gewone eenmalige vrijpartij zou zijn, misschien wat langer zou duren, maar het was allemaal nog zo theoretisch.
We werden echt verliefd. Ik vond hem aanvankelijk nogal onbenullig, maar zijn liefde, zijn geur, zijn stem alles werd me zolief dat ik mijn man verliet. Aanvankelijk was het wachten op hem niet zo zwaar, ik wist immers dat hij ook van mij hield. Wel werd het schuldgevoel t.o.v. mijn ex steeds groter.
Het maakte me bijkans ziek en bepaalde ook voor mijn geliefde een groot deel van ons leven. Uiteindelijk verliet ook geliefde zijn vrouw en trok in een tuinhuisje in de buurt.
We waren onafscheidelijk en sliepen tegen elkaar aan. Een groter liefde leek niet mogelijk. Ik had goed kontakt met mijn volwassen kinderen, die mijn besluit respecteerde en het begrepen. Ik begreep niet dat geliefde het kontakt met zijn achterban totaal had verbroken. Wilde er niet teveel van zeggen, want dan word je al gauw de grote bemoeial maar heel af en toe zei ik het hem wel : "Dick, houd kontakt, vertel hen wat er gaande is."
Hij is zomaar uit hun leven gestapt en wat hij zijn vrouw verteld heeft is me nog een raadsel.
Ik was zo verliefd en we gingen zo in elkaar op dat ik het ook wel weer kon vergeten.
We gingen met elkaar met vakantie, meerdere keren: altijd een groot feest, onafscheidelijk, onlosmaakbaar, alles voelde goed, rook lekker, smaakte goed.
Mijn schuldgevoel werd minder, mijn ex leek het heel goed te doen, zijn ex leek uit het zicht verdwenen.
Alles werd anders
Wel leefden we in een stil soort cocon, geen gezamenlijke vrienden, dus geen correctie van buitenaf.
Na een vakantie zocht zijn ex contact met hem. Ze wilde hem zien en de kinderen ook. Zijn kinderen (38 en 40) en zijn vrouw vertelden hem dat als hij niet terug zou komen bij mamma hij ze nooit meer zou zien en de kleinkinderen ook niet.
Vanaf toen werd alles anders. Hij begon me verwijten te maken. Mijn heftigheid zou hem shockeren en nog veel meer.
Afijn: hij is terug naar zijn truttelbelle familie en ik zit in een piepklein huisje te wachten op zijn terugkeer.Leven is zinloos. Opstaan is zinloos, waarom koken, waarom mezelf opmaken ?
Ik voel me leeggegeten, energieloos, en verkeer in staat van ontkenning, woede en verdriet.
In mijn fantasie praat ik de hele dag met hem, maar dood hem ook en die hele kolere zooi van hem ook.
Ik ben nu 55 en lijd als een puber.
Hij beweert nog altijd van me te houden, maar kan niet tegen de vijandschap van zijn achterban.
Klootzak, waarvan ik zoveel houd. Verliefdheid is een gevaarlijke stof, een gif.
Marja
